புதிய மனிதன்

சான்றோர் அருகில் வந்து நில் என்றார்கள்
தன் தகுதி அறிந்து
கால்களிரண்டும் தந்தி அடித்தது!

பொதுமேடை பேசு என்றார்கள்
உனக்கேன் இந்த வேலையென்று
ஒலிவாங்கி ஓங்கி அறைந்தது!


நல்ல கவிதை எழுது என்றார்கள்
எழுத முனைந்தேன் வெள்ளைத்தாள்
கோபத்தில் சிவந்து போனது!

வெகுமானம் தேவையில்லை
அவமானம் துரத்தாமல்
பார்த்துக்கொள் என்றார்கள்!

அழுதுபுரண்டேன் ஆனாலும் அடங்கவில்லை
புத்தகக்காட்டுக்குள் தொலைந்து போனேன்
விழும்போதெல்லாம் அதன் விரல்பிடித்தேன்!

நான் விரல்பிடித்த புத்தகங்கள்
எனக்கொரு சிறகு தந்து
புதிய மனிதனாய் புறப்படு என்றது!

தன்னம்பிக்கையோடு தலைநிமிர்ந்து பார்க்கிறேன்
வானம் வெகுதொலைவில் எனக்கில்லை
விரைவில் வசப்படும்!

கீழுள்ள திரட்டிகளில் ஓட்டளித்தும், சமூக தளங்களில் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்... நன்றி...!