நீயாக வேண்டும் நான்!

புல்லாங்குழல் புகுந்தக் காற்று

இசையாய் வெளியேறும் அதிசயத்தை
உன் மூச்சுக்காற்றிலும் உணர்ந்தேன்

ஒருகணம் திரும்பிப் பார்த்தால்
மறுகணம் என் இதயப்பூ
இதழ் விரித்து சிரிக்கிறது

உன் கைவிரல் தீண்டியதற்கே
மதுவுண்ட வண்டென மயங்கித்
திரிகிறேன் இன்னும் நான்

உணவருந்தும்  வேலையிலும் உன்னை
இதயத்தில் சுமந்து கொண்டு
வயிறு நிரப்ப மறக்கிறேன்

உயரே தூக்கி முத்தமிட்டேன்
உன்னை- சடக்கென்று விழுந்து
நொறுங்கியது வாழ்நாள் கர்வம்

கன்னத்தோடு கன்னம் வைத்து
உரசிட்டாய் காட்டாற்று வெள்ளமென
உருகியோடுது என் ஆவி

என்னோடு நீயிருக்கும் வேளையில்
கடற்கரை மணலில் தொலைந்த
சிப்பியாய் நானுமாகிறேன் உன்னோடு

நீ சிரிக்கும் போது விழும்
கன்னக்குழியில் விழுந்து கரையேற
மறுக்கிறது என் மனம்

நீயென்னை உரசும் போதெல்லாம்
கோள்களை உரசி சிதறி
மறையும் விண்கற்களாய் ஆகிறேன்

காற்று உன் தேகம் தொட்டு
கடந்து சென்றால் மேனி
நோகுமென அஞ்சி நடுங்குகிறேன்

உனைப்போல் நானும் மீண்டும்
மழலையாய் மாறிட முயன்று
தோற்றுப் போகிறேன் நான்

கீழுள்ள திரட்டிகளில் ஓட்டளித்தும், சமூக தளங்களில் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்... நன்றி...!