தொலைந்து போன நதிகள்

இலக்கியங்களில் சொல்லப்பட்ட பல நதிகள் இன்று இல்லை. மணல் கொள்ளை, தொழிற்சாலைகளின் சாயக்கழிவுகள், நிலச் சுரண்டல்கள் இப்படி நதிகளை அழித்தவிட்ட நிலையில் நதிகள் தொலைந்து போனதும் மட்டுமல்லாமல் இருந்த சுவடுகள் கூட தெரியாமல் போனது வேதனை.


முல்லைப் பெரியாறு அணை, வெள்ளிமலை அணை, வைகை அணை இவையெல்லாம் இன்று மழைக்கால தண்ணீர் தேங்கும் கால்வாய்களாக மாறி விட்டன. ஒரு காலத்தில் வெள்ளம் கரைபுரண்டு ஓடுவதைக் காணும் போது மகிழ்ச்சியாக இருக்கும். இன்றோ அது தலைகீழ் மாற்றம்.

வைகை பற்றிய பரிபாடல் (இருபதாம் பாடல்) உங்கள் பார்வைக்கு:

வானாற்று மழைதலைஇ மரனாற்று மலர்நாற்றம்
தேனாற்று மலர்நாற்றம் செறுவெயில் உறுகால
கானாற்றுங் கார்நாற்றம் கொம்புதிர்ந்த கனிநாற்றம்
தானாற்றம் கலந்துடன் தரிஇவந்து தரூஉம் வையை

பொருள்:
மரங்களின் மலர்களின் நறுமணமும், சிதறும் தேன் துளிகளின் இனிய மனமும் எப்புறத்தும் எழுந்தது, காட்டுப்பகுதியில் மழைபெய்ததால் அவ்வெப்பம் நீங்கப் புதிய மண்வாடையும் மண்ணின் ஈரமணத்தோடு எழுந்தது, மழையின் தாக்குதலால் மரக்கிளைகளிலிருந்து உதிர்ந்து வீழ்ந்த கனிகளின் மணம் எழுந்தது.

இவ்வாறாகக் காட்டுப்பகுதியுள் புது மழையினது வரவால் எழுந்த பல்வகையான மணங்களையும் வையையிற் பெருகி வந்து, அந்த இன்பத்தை மதுரை மக்கட்கு நல்கியது குறித்து காட்சியாய் வடிக்கிறது பரிபாடல் வரிகள்.
ஆனால் இன்று வெள்ளை மணல் பரவிகிடக்கும் பரப்பாக இருக்கும் வைகை நம் கண்ணில் வெள்ளப்பெருக்கை வரவழைக்கும்படி காட்சியளிக்கிறது.

பவானி, காவேரி, நொய்யல், பாலாறு, தாமிரபரணி, பெண்ணையாறு என பெயரளவில் வாழும் இவைகளின் அடையாளங்கள் தொலைந்து போனதற்கு காரணம் யார்?

நதியோர தென்னைகள், மரங்கள் இவைகளெல்லாம் எங்கே போனது? நதிகளை தாரைவார்த்து விட்டு இன்று தண்ணீர்க்கு கையேந்தும் நிலைக்கு யார் காரணம்?
காவேரி பெருக்கெடுப்பு, வைகை பெருக்கெடுப்பு என இலக்கியங்கள் பேசிய காட்சிகள் எல்லாம் எங்கே போயின?

முதலில் மழை வராமல் இருப்பதற்கு என்னவெல்லாம் செய்ய முடியுமோ அதை சிறிதும் தயங்காமல் செய்து முடித்தோம். காடுகளை எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு வெட்டி எடுத்தோம். உலகில் அதிகமாக ஆயுதம் பயன்படுத்துவது மரங்களில் தான் என்று கவிப்பேரரசு வைரமுத்து வருந்தி கவி பாடும் அளவிற்கு வெட்டி எடுத்தோம். அது முடிந்து மழை இல்லாமல் போனதும் மழை பொய்த்து விட்டது என்று இயற்கை மீது பழியைப் போட்டுக் கொண்டு நாம் ஒதுங்கிக் கொள்கிறோம். பின்னர் ஆற்று மணல் மீது கை வைத்தோம் எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு சுரண்டல்.

சுரண்டல் எனும் வார்த்தை மணல் கொள்ளைக்கு கச்சிதமாகப் பொருந்தும்.
தொடர்ந்து மலைகளை மழித்தும் வளங்களை வழித்தும், இயற்கையைப் பழித்தும் வருவேமானால் இன்னும் பல நதிகள் புதைபொருள் ஆராய்ச்சிக்கு போக நேரிடும். எனவே காடுகள் வளர்ப்பு பற்றிய விழிப்புணர்வை நம்மால் முடிந்த அளவிற்கு வழங்குவோம். மரங்களை வெட்டினால் அதற்கு ஒரு சில வருடங்களுக்கு முன்னரே மரக்கன்றுகளை நட்டு வளர்த்து விட்டு வெட்டும்படி சட்டங்கள் உருவாக வேண்டும். மணல்கொள்ளைகளைத் தடுக்க கடுமையான சட்டங்கள் கொண்டு வர வேண்டும்.

இவையெல்லாம் சாத்தியமானால் தான் மிச்சம் இருக்கும் நதிகளையாவது காப்பாற்ற முடியும்.இதற்கு அரசு முயற்சி எடுத்து தொலைந்து போகும் நதிகளை காக்க முவர வேண்டும். பொதுமக்களும் ஒத்துழைப்பு தந்து விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்த வேண்டுமென்பதே எனது வேண்டுகோள். நன்றி.

கீழுள்ள திரட்டிகளில் ஓட்டளித்தும், சமூக தளங்களில் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்... நன்றி...!