வாருங்கள்! இது சொர்க்கத்திற்கான அழைப்பு!

இந்த பிரபஞ்சத்தில் வாழும் மனிதர்களில் யாரிடம் சென்று நீங்கள் இறந்தவுடன் சொர்க்கத்துக்கு போக வேண்டுமா? நரகத்துக்கு போக வேண்டுமா? எனும் ஒரு வினாவை முன் வைத்தால் ஏறத்தாழ அனைவரும் விரும்புவது சொர்க்கமாக தான் இருக்கும். சொர்க்கத்தை விரும்புவதில் என்ன தவறு இருக்கிறது அவர்கள் மிகச்சரியாக தானே தேர்ந்தெடுத்துள்ளார்கள் என்று உங்கள் மனதில் ஒரு எண்ணம் ஓடுவதை நான் அறிவேன். இதோ ஒரு சிந்தனைக்காக ஒரு கதை. வாருங்கள் கதையோடு பயணிப்போம்.

ஒரு பெரியவர் மரணம் அடைந்தார் (கதை இப்படி தான் ஆரம்பிக்கனுமா!). விழித்துப் பார்த்தால் அவர் ஒரு விண்வெளி தொடர்வண்டியில் பயணம் செய்து கொண்டிருக்கிறார். அவரிடம் சொர்க்கத்திற்கான பயணச்சீட்டு இருந்தது.

ரயில் முதல் நிறுத்தத்துக்கு வந்தது. நடைமேடையில் போதிய வெளிச்சம் இல்லை. எண்ணெய் விளக்குகள் மங்கலாக எரிந்து கொண்டிருந்தன. துருப்பிடித்த பெயர்பலகையில் ”சொர்க்கம்” என்ற எழுத்துகள் தேய்ந்து போயிருந்தன. ஆங்காங்கே பலர் வறண்ட தரையில் கிழிந்த உடைகளுடன் புரண்டு கிடந்தனர்.

பெரியவர் திடுக்கிட்டார். ”இதுவா சொர்க்கம்”? இறங்கி, தொடர்வண்டி நிலைய அதிகாரியின் அறைக்கு போனார். அங்கே விலா எலும்புகள் தெரிய படுத்திருந்த சாமியார் ஒருவரிடம் விசாரித்தார். ஆம் இது தான் சொர்க்கம் என்றார் அவர். ஏயேசு, புத்தரெல்லாம் இங்கேயா இருக்கிறார்கள்? ஓ! அவர்கள் எல்லாம் அடுத்த நிறுத்தத்தில் இறங்கினார்கள் என்றார் சாமியார். புறப்பட்டுக் கொண்டிருந்த தொடர்வண்டியில் ஓடிப்போய் ஏறினார் பெரியவர்.

பளபளவென நியான் பலகை “நரகம்” என்று வரவேற்றது. பெரியவர் தயக்கத்துடன் இறங்கினார். பளிங்குக் கற்கள் போடப்பட்ட நடைமேடை, அசுர விளக்குகளின் கீழ் பளபளத்தது. எங்கே பார்த்தாலும் கொண்டாட்டமும் மகிழ்ச்சியாகவும் இருந்தது. அங்கே ஒரு இடத்தில் புத்தர் தியானத்தில் அமர்ந்திருந்தார். ஏயேசு ஒருபுறம் பலரிடம் பேசி சிரித்துக் கொண்டிருந்தார். இன்னும் பல யோகிகளும் மகான்களும் அங்கே தென்பட்டனர்.

பெரியவர் அதிந்தார். கோபமாக அங்கிருந்த அதிகாரியின் அறைக்குப் போனார். தொடர்வண்டி நிலையங்களில் பெயர்பலகைகள் தவறுதலாக மாற்றி வைத்திருக்கிறது என புகார் கொடுத்தார். அமர்க்களமாக உடுத்தியிருந்த அதிகாரி சிரித்தார். அதெல்லாம் இல்லை. நீங்கள் முதலில் பார்த்தது சொர்க்கம் தான். இது தான் நரகம். முதலில் இங்கேயும் இருளாகத்தான் இருந்தது. புத்தர், ஏயேசு போன்றவர்கள் இங்கே வந்து இறங்கிய சொற்ப நேரங்களில் எல்லாம் தலைகீழாக மாறிப்போய் விட்டது என்றார்.

என்ன நண்பர்களே! நீங்கள் இப்பவும் சொர்க்கத்துக்கு போக வேண்டுமென்று ஆசைப்படுகிறார்கள். இந்த பூமியில் நாம் எங்கிருந்தாலும் அதை அன்பாலும் கருணையாலும் நிரப்பி, இருக்கும் இடத்தையே சொர்க்கமாக மாற்ற முடியும் தானே! யாரோ வசதியாக வடிவமைத்து இருப்பதாக சொல்லப்படும் சொர்க்கத்திற்கான வழித்தடத்தில் நம்மின் கால்தடங்கள் பதிப்பதற்காக ஓடோடுவதில் என்ன பலன் இருக்க போய்கிறது?

நாம் இருக்கும் இடமே சொர்க்கமே மாற்ற முடியுமென்றால் வழித்தடங்கள் கரடு முரடாக இருந்தாலும் பரவாயில்லை நம் முதல் கால் தடத்தைப் பதிப்போம். நிச்சயம் நமது பயணம் வெல்லும். அதற்கான பாதையை செதுக்க கூரிய ஆயுதங்கள், கருவிகள் தேவையில்லை. நமக்கு தேவையானது எல்லாம் கொஞ்சம் அன்பு, கொஞ்சம் கருணை, கொஞ்சம் மனிதாபிமானம். நம்மை சுற்றி இருப்பவர்கள் பட்டினி எனும் போதும்,  துன்பம் எனும் போதும் ஓடோடி உதவும் கரங்கள்  இருக்கும் இடத்திற்கு நரகமெனும் பெயர்பலகை இருந்தாலும் அது சொர்க்கமே!

துடிக்க துடிக்க பெண்களை, குழந்தைகளை வன்கொடுமை செய்யும், விலங்குகளை வதை செய்யும், அதை பலியிடும், அடுத்தவர்களின் வாய்ப்புகளைத் தட்டிப்பறிக்கும், உழைப்பாளர்களின் ரத்தம் உறிஞ்சும், இயற்கை மீது இரக்கம் இல்லாத அவலங்கள் அரங்கேறுகிற இடங்கள் தவிர்த்து அனைத்து இடத்திற்கும் சொர்க்கம் என்று தான் பெயர். அங்கே ஆயிரமாயிரம் புத்தர்களும், ஏயேசுகளும், இன்ன பிற மகான்களும் யோகிகளும் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பதாக தான் பொருள்.

சொர்க்கம், நரகம் என்று பெயர்ப்பலகைகள் வைப்பதால் மட்டும் அந்த இடங்கள் சொர்க்கமாகவோ நரமாகவோ ஆகி விடுவது இல்லை. சொர்க்கமானலும் அங்கே உயிரற்று கிடக்க முடியும். நரகமானாலும் அதை நம் இருப்பால் சொர்க்கமாக்கி விட முடியும். வாருங்கள் நண்பர்களே சொர்க்கத்திற்கான முதல் அடியை எடுத்து வைப்போம்! நன்றி..

கீழுள்ள திரட்டிகளில் ஓட்டளித்தும், சமூக தளங்களில் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்... நன்றி...!