வலைப்பதிவு தம்பதியினரோடு ஓர் இனிய சந்திப்பு

நண்பர்களுக்கு வணக்கம்
பொங்கல் திருநாள் கொண்டாட்டங்கள் வழக்கமான பாணியில் வீட்டிற்குள்ளேயே தொலைக்காட்சி முன்பாகவும் கணினி முன்பாகவும் வெற்றிகரமாக நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது எனக்கு. உங்களுக்கு?

இரண்டடியில் உலக பொதுமறையைத் தந்த அய்யன் திருவள்ளுவர் தினமான இன்று இரண்டு முக்கிய விருந்தினர்கள் எங்கள் இல்லம் வந்து அலங்கரித்தது மிகுந்த மகிழ்ச்சியைத் தருகின்றது. இருவரும் புதுக்கோட்டை மாவட்டம் அரசு பள்ளியில் பணிபுரியும் ஆங்கில ஆசிரியர்கள் ஆனால் தமிழ் இலக்கியங்களில் மிகுந்த ஆர்வம் உள்ளவர்கள். இருவருமே வலைப்பதிவர்கள்.தம்பதிகள்.


ஆம்,  அன்பு சகோதரர் மது கஸ்தூரி ரங்கன் அவர்களும் அவரது மனைவி அன்பு சகோதரி மைதிலி அவர்களும் தான் எங்கள் இல்லத்தை அலங்கரித்த விருந்தினர்கள்

சகோதரர் மது கஸ்தூரிரங்கன் அவர்கள் மலர்தரு எனும் வலைப்பக்கத்தில் பல்துறை விடயம் சார்ந்த பதிவுகளை எழுதி வருகிறார். ஆங்கில புலமையும் தமிழ் இலக்கியங்களையும் நல்ல புத்தகங்களையும் வாசிக்கிற நல்ல வாசகரும் கூட. பாடத்திற்கு வெளியிலும் வாசிக்கும் மாணவர்களை உருவாக்கும் ஒரு ஆசிரியர். ஜே.சி.ஐயின் மண்டலப் பயிற்சியாளர்களில் ஒருவர். அரசுப் பள்ளி மாணவர்களுக்கு வாழ்வியல் திறன்களை இலவசமாக வழங்கிவரும் நிகில் நிறுவனத்தின் பயிற்சியாளர்களில் ஒருவர்.
அவரது வலைப்பக்கம் மலர்தரு

சகோதரி மைதிலி அவர்கள் மகிழ்நிறை எனும் வலைப்பக்கத்தில் கவிதைகள், கட்டுரைகள், ஆங்கில இலக்கணம் சார்ந்த விடயங்களை எழுதி வருகிறார். வயதில் இளையவராக இருந்தாலும் அவரது கவிதைகள் முதிர்வாக இருக்கும். எழுத்து கூர்மையாகவும் கவிதைகள் அழகிய கருவை சுமந்ததாகவும் இருக்கும்.
அவரது வலைப்பக்கம் மகிழ்நிறை

இப்படிப்பட்ட இருவரின் வருகை நான் சற்றும் எதிர்பாராது வீட்டிற்கு அருகில் வந்து எனது அலைபேசி எண்ணை கவிஞர் நா.முத்துநிலவன் ஐயா அவர்களிடம் பெற்று என்னை அழைத்தனர். வீரம் படத்திற்கு நண்பர்களோடு சென்று வந்து வீட்டிற்குள் நுழைந்த நான் வாசலுக்கு சென்று வரவேற்றேன். இருவரையும் கண்டதும் எனக்கு இன்ப அதிர்ச்சி. உண்மையில் பேச்சு வராமல் சற்று தடுமாறி தான் போனேன்.

அவர்களோடு எனது நண்பர்கள் வேல்முருகன், குமரேசன், சகோதரி சிந்தியா அவர்களும் இணைய ஒரு மணி நேரம் பேசினோம். சகோதரர் கஸ்தூரி அவர்களின் பல்துறை அறிவு கண்டு நண்பர்கள் உட்பட நானும் வியந்தோம்.  நேரம் போனதே தெரியவில்லை. மகிழ்ச்சியில் அவர்களோடு புகைப்படம் எடுக்க கூட மறந்து விட்டேன். (நண்பர்கள் பேசிய அளவிற்கு நான் உங்களிடம் அதிகம் பேசவில்லை தானே! சகோதரரே நான் எப்பவும் பேச விட்டு வேடிக்கை பார்க்க கூடிய ரகம்).

நான் நின்று கொண்டே பேசியதை கவனித்த சகோதரி மைதிலி அவர்கள் எழுந்து கீழே உட்கார்ந்த எளிமையைக் கண்டு நெகிழ்ந்து போனேன். இருவரும் ஊக்கமூட்டும் சொற்களால் என்னை வழக்கம் போல் ஊக்கப்படுத்தினார்கள். இருவரின் அன்பிற்கும் எனது மனமார்ந்த நன்றிகள். அவர்கள் எங்களிடம் விடை பெற்று சென்ற போது மனதில் ஒரு வித பிரிவின் வலியும், இல்லம் தேடி வந்த அவர்களது அன்பு தந்த மகிழ்ச்சியும் குடியேறி கொள்ள மனம் இல்லாமல் விடை கொடுத்தேன். இனியும் இவர்களை விருந்தினர்கள் என்று சொல்லி விலகி நிற்க மாட்டேன் அவர்கள் என் குடும்ப உறுப்பினர்கள். இனி வருகையும் அன்பும் அதிகரிக்கும்..
                                                         
                                                              நன்றி..

கீழுள்ள திரட்டிகளில் ஓட்டளித்தும், சமூக தளங்களில் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்... நன்றி...!